.: පුංචි ආදර කවියක් (වෙනසකටත් එක්ක) :.

 

ඔබ කවුරුන්දැයි සෙවූයෙමි .. 

ඔබ මට කවුරුන්දැයි සෙවූයෙමි ... 

ඔබට ආදරේ ඇයි දැයි සෙවූයෙමී ... 

ඔබට මගේ බස තුල උවම් සෙවූයෙමි ... !!

කෙසේ උවමිද සරා සඳ ලෙස
අඳුරු දිවි රැය කළුව දුරු කළ
පුන් පොහෝ දා හැරුනු අන් දින
සඳ මඩළ නොපීරී තිබෙන කල

කෙසේ උවමිද උදා හිරු ලෙස
මගේ ලොව අඳුරින් මුදා හල
රැය තිළිණ කර එවන් හිරු රැස්
දිනය අවසන නික්ම යන කල

කෙසේ උවමිද මහ සයුර ලෙස
පෙණ පිඩින් මා දෙපා සනසන
එවන් සයුරම රුදුරු වෙස් ගෙන
පොළෝ තළ වනසා ඇදෙන කල

කෙසේ උවමිද වැටෙන වැසි ලෙස
දිවි කතර සිසිලෙන් තෙමා හළ
මහා මේඝය ලෙසින් ඒ වැසි
අහස පෙරලා බිමට එන කල

කෙසේ උවමිද දිලෙන තරු ලෙස
රැයක අහසක් දෙව් බිමක් කළ
එවන් තරු එළි සඳ දිලෙන දින
දෙනෙත අද්දර නොපෙනි යන කල

කෙසේ උවමිද මා දිවිය ලෙස
දෙවිඳු පුද දුන් රන් මලක් ලෙස
නුදුරු දිනයක එලෙඹි මොහොතක
ඒ දිවිය මට උරුම නැති කල

මගේ ලියමන් සමත් නැත අද
ඔබ මෙසේ යැයි උවම් දෙන්නට
ඔබ ඔබයි; ඔබම වේ ඔබ
එ නිසාමයි ආදරෙත් මම .... !!