ශුද්ධ වූ ජලය ... !!

ශුද්ධ වූ ජලය සාක්ෂ්‍ය කොටගෙන කාන්තා ජීවිත සුදු සාරියකට සහ තට්ට හිසකට සීමා කල යුගයක් ...

වැන්දඹු ලෙස අර්ථකථනය කල කාන්තා ජීවිත වලට තෝරා ගැනීමට අවස්ථා තුනක් ....

1. සැමියාගේ බාල සහෝදරයා විවාහ කර ගැනීම.
2. සැමියාගේ චිතකයට පැන සියදිවි නසාගැනීම.
හෝ
3. තමන් විසින් තමන්ව ප්‍රතික්ෂේප කරගත් ආත්ම ප්‍රතික්ෂේපිත ජීවිතයක් ගත කිරීම.

මානව අයිතිවාසිකම් නොව ජීවත් වීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් ලේ කදුලු දහඩිය හෙලූ වනිතා ආත්මයන් වල එකතුවක් ...

ජීවිතය නොව ආදරය කිරීමේ අයිතිය වෙනුවෙන් ජීවිතයෙන් වන්දි ගෙවූ එක් ජීවිතයක් ...

මේ සියල්ලේම එකතුව පොත් පිටු අතරට පෙරලූ කථාවක්....

දීපා මේතාගේ Water චිත්‍රපටය ඇසුරෙන් ලියවුනු, බප්සි සිධ්වා විසින් රචිත, අනුල ද සිල්වා මහත්මිය විසින් පරිවර්තනය කල, ශුද්ධ වූ ජලය .... සිතන පතන තරමටම ශුද්ධ නොවූ ජලයක් ගැන කථාවක් ....

 චුයියා :: අවුරුදු 6 න් විවාහ වී අවුරුදු 8 න් විධ්වාවක් වන සමනල් වියේ පුංචි සුරංගනාවක්.

මධුමතී :: තමන් විදවන නරකාදියේ වෙසෙන අනිත් පාපතරයන්ගේ ජීවිත තවත් අපායක් කරන පාලිකාව. චුයියාගේ වචන වලින් නම් මහත තල්මස් ධේනුවකගේ ඇගපත ඇති ලතෙත් බවක් මිනිස්බවක් නැති... විධ්වාවන් ගනිකාවන් කරවන ... මිනිස් වෙස් ගත් රකුසියක්.

සකුන්තලා :: චුයියාගේ ආරක්ෂිකාව. තමන් විදවන ජීවිතය චුයියාට යන්තමින් හෝ පහසුකර දීමට වෙහෙසෙන කැපකරු මව.

කල්‍යානී :: විධ්වාවකගෙන් නොනැවතී ගණිකාවක් තරමට ජීවිතය විදවන, කාන්තාරයට වැහි පොදක් මෙන් තමන්ගේ ජීවිතයට ආදරයක් ලැබෙන තෙක් බලාගෙන ඉන්න, චුයියාට පේන විදියට නම් සරස්වතී දෙවගන තරම්ම සුන්දර යුවතියක්.

නාරායන් :: අමුතු විදියට හිතන, ආදරය හමුවේ අන් සියලු මානව සීමා කිරීම් වලට අර්ථයක් නැතැයි හිතන, කල්‍යානිට ආදරය කරන උගත්,ගුණවත්,රූමත්, හීන කුමාරයෙක්.

----------------------------------------------------------------------------------

චුයියා අවුරුදු 6 න් විවාහ වෙනවා... ඒ අවුරුදු 44 ක් වයස පිරිමියෙක් එක්ක. විවාහය කියන අකුරු හතරේ තේරුමවත් නොදන්න මේ පුංචි කෙල්ලට විවාහය ගැන අහන්න තිබුනු එකම ප්‍රශ්නය "අම්මේ.. මට මගේ බලු පැටියවත් ඒ ගෙදරට අරගෙන යන්න පුලුවන්ද" කියන එක විතරමයි... චුයියාගේ ස්වාමියා විවාහයෙන් අවුරුදු දෙකකට පස්සේ මිය යනවා... විවාහය වගේම තමන් වැන්දඹුවක් උන බවත් චුයියාගේ ලදරු මනසට වැටහෙන්නේ නෑ. ශුද්ධ වූ ගංගා ජලය සාක්ෂ්‍ය කරගෙන චුයියාගේ දිග කැරලි කැරලි කොන්ඩය බූ ගාලා..අතේ දාගෙන හිටි වීදුරු වලලු බිඳලා...ඇය ජීවිතකාලයටම විධ්වාවක් විදියට ජීවත් වෙන්න ඕනිබව ප්‍රකාශ කරද්දිත් චුයියාගේ ඇස් දෙකේ තියෙන්නේ හිස් බැල්මක් විතරමයි. එල්ලුම් ගහට නියම උනු මිනිහටත් නිදහසට කරුනු කියන්න ඉඩක් තියෙද්දි, චුයියා තමන්ගේ මරණ වරෙන්තුව නිහඩව පිලිගන්නවා.. ඒ වෙන විකල්පයක් ඉතුරු නැති නිසා...

තමන්ගේ ජීවිතේ ඉතුරු කාලය ගෙවන්න වෙන වැන්දඹු නිවාසය චුයියාගේ හදිසි ආගමනය නිසා උඩු යටිකුරු වෙනවා.තවමත් සෙල්ලම් වයසේ ඉන්න මේ දගකාරිය ආගමිග ග්‍රන්ථ වලින් තමන්ගේ ආත්මය වහගෙන හිටි සාම්ප්‍රදායික වැන්දඹුවන්ගේ ජීවිතය කනපිට පෙරලනවා..ඇය රන්ඩු කරනවා... තමන්ගේ ජීවිතය ආගමික ග්‍රන්ථ වලට සීමා කලාට විරුද්ධව තමන්ට පුලුවන් තරමින් කැරලිගහනවා.ඒත් මහා සමාජ ප්‍රවාහයකට එරෙහිව යන්න චුයියායේ චුට්ටි කටහඩට බැරිවෙනවා... චුයියාගේ හඩ ආගමික පොත් අස්සෙම වැලලිලා යනවා.

කතාවේ අතුරු කතාව..
කල්‍යාණී..
විධ්වාවක් උනත් රූමත් වීමේ පවට ගණිකාවක් වෙන්න සිද්ධ උනු අහිංසක ජීවිතයක්. ඇඟ ඇතුලේ කැකෑරෙන ආසවන් සුදු සාරියෙන් වහගෙන .. තමන්ට ගරහන පිරිමින්ගේ කුපාඩි ආශාවන් නිවන්න වෙළඳ භාන්ඩයක් උනු තරුණියක්.කල්‍යාණිගේ ජීවිතයට නාරායන් එන්නේ කල්ය්‍යානී තමන්ගේ ඉරනම පිලිගන්න ඔන්න මෙන්න අවස්තාවක.නාරායන් කල්‍යානිට අලුත් බලපොරොත්තුවක් දෙනවා... සුදු සාරිය විනිවිද යන තරමට ආදරයක් උණුසුමක් නාරායන්ගේ ඇස් දෙකෙන් කල්‍යානිට දැනෙනවා.කල්‍යානී ජීවිතයට ආදරය කරන්න පටන්ගන්නවා..ජීවිතය විඳින්න පටන්ගන්නවා..හීන දකින්න පටන්ගන්නවා..කොටින්ම ජීවිතය ජීවත් වෙන්න පටන් ගන්නවා...

ඒත් ...

ආදරයට සමාජ සීමා වලින් එහාට යන්න බැරි වෙනවා..ජීවත් වෙන්න පටන් ගත්තු වරදට..ආදරය කල වරදට .. කල්‍යානි තමන්ගේ හීනත් එක්කම ශුද්ධ වූ ජලයෙම හැංගිලා යනවා.

කොහොම හරි චුයියා ජීවිතය ජයගන්නවා... මිනුස්සකම් අදුනන කීප දෙනෙක්ගේ උදව්වෙන් චුයියා සමාජ බන්ධන වලට එපිටින් තියෙන ජීවිතය හොයාගන්නවා ... සතුටු අවසානයක් වගේ පෙනුනට ශුද්ධ වූ ජලය සාක්ෂි කරගෙන විවාහ උනු කල්‍යානි වගේ තව කීදාහක් ගැහැණු ආත්ම ඒ ශුද්ධ ජලයෙම ගිලිලා මැරෙන්න ඇද්ද ? තමන්ගේ ඉරනම වෙනස් කරන්න උත්සාහ කල,උඩු ගං බලාගෙන පීනන්න ගිහින් කී දාහක් ජීවිත සැඩ පාරට ගහගෙන යන්න ඇද්ද? එහෙම පීනන්න උත්සාහ නොකර ආගමික ග්‍රන්ථ වලටයි පන්ඩිත නරුමයගේ වචන වලටයි හිස නවාගෙන ආත්ම ප්‍රතික්ෂේපිත ජීව්ත ගතකල කී දාහක් ගැහැනු අතීතයේ ඉන්න ඇද්ද?

අදටත්... අදටත් වෙන්නේ මේ ටිකම නෙමෙයිද... තට්ටේ නොගෑවත් ... සුදු සාරියෙන් ඇග නොවැහුවත් ... අදටත් වෙන්නේ මේ ටිකම නෙමේද ? පෝරුවක් උඩ නග්ගලා රත්තරන් කෙන්ඩියෙන් ශුද්ධ ජලය එකට බැඳුනු ඇඟිලි වලට ඉහලා අදටත් කරන්නේ ශුද්ධ වූ ජලයේ නාමයෙන් කාන්තා ජීවිත වහල් බවට පත් කරන එක නෙමෙයිද? අදටත් ගැහැනු වෙලා ඉපදීමේ පාපය නිසා ජීවිතය නැති කරගන්න කල්‍යානිලා කොයි තරම් නම් ඉන්නවද .... වතුර කල දෙකක් නාවල ගෙට ගත්තම පිරිසිදු වෙන පිරිමි අතරේ රෑ නමයෙන් පස්සේ ගෙදර ආවම කිලුටු ගොඩක් විදියට නින්දා අපහාස වලින් නෑවෙන කාන්තා ආත්ම අදටත් කොච්චර ඉන්නවද?

                                         මටත් අහන්න තියෙන්නේ චුයියා අහපු ප්‍රශ්නෙමයි ....

                                      කෝ පිරිමින්ගේ වැන්දඹු නිවාසේ .... ?

                          කෝ පිරිමින්ගේ අග්නි පරීක්ෂාව ... ?

නූපන් මගේ කථාව

අම්මේ ...

අම්මේ ඇස් අරින්නකෝ ...

මට තව වැඩි වෙලාවක් නෑ ... 

එක පාරක් ඇස් අරින්න.

එකම එක පාරක්...

මම තරහ නෑ අම්මේ.. මේ ඇත්තමයි කියන්නේ.මම ටිකක්වත් තරහ නෑ අම්මත් එක්ක. ඒ නිසා ඇස් වහගෙන ඉන්න එපා.බලන්න.. දොස්තරත් බය වෙලා..මගේ ආච්ච්යි සීයයිත් බය වෙලා.. මම නිසා මහ ගොඩක් දෙනා දුක් විදිනවා.ඒ නිසා හොඳ අම්ම වගේ ඇස් අරින්නකො.

අම්මගේ කතාව මම දන්නවා අම්මේ. අම්මා කොයි තරම් අසරණද කියලත් මම දන්නවා.එහෙනම් මෙහෙම කරමු. මම මගේ කතාවත් කියන්නම්.අම්ම අහගෙන ඉන්න.හැබැයි කතාව කියලා ඉවර උනාම ඇස් අරින්න ඕනි ඔන්න.ආච්චියි සීයයි එක්ක පරිස්සමෙන් ගෙදර යන්න ඕනි.පොරොන්දු වෙනවා නේද ...!!

මම එහේ මෙහේ පාවි පාවි හිටපු ජීවිතයක්. කිසිම බරක් නැතුව සැහැල්ලුවෙන් එහෙ මෙහෙ ගිය ජීවිතයක්.ඒත් මට ඒ ජීවිතයේ වැඩි කල් ඉන්න අවසර නැතිබව මම දැනගෙන හිටියා.ඒ විතරක්මත් නෙමෙයි,මගේ වටේ හිටි අනිත් පාවෙන්නෝ පොළවට බැහැල ආදර වරුසාවක් මැද ජීවත් වෙද්දි මටත් හිතුනා තේරුමක් නැතුව පාවෙන ජීවිතෙන් අත්මිදිලා ආදරය පිරුනු තැනක නතර වෙන්න. ඉතිං මම පටන් ගත්තා මට ගැලපෙන තැනක් හොයන්න.එහෙම හොයාගෙන හොයාගෙන යද්දි තමයි මට අම්මවයි තාත්තවයි මුණ ගැහුනේ.දෙන්නත් එක්ක මූදු වෙරලේ තුරුලු වෙලා ආදරය උතුරන කථා කිය කිය ඉදිද්දි මමත් එතනම නැවතිලා ඒ ඔක්කොම අහගෙන හිටියා. තාත්තා අම්මගේ නිකට මිරිකලා, මට ඕනි ඔයා වගේම පුංචි දුවෙක් කියද්දි මට බයත් හිතුනා,මට අම්ම වගේ ලස්සන කෙනෙක් වෙන්න බැරි වෙයිද කියලා.ඒත් ඒ වෙලාවේ තාත්තගේ ඇස් වල තිබුනු ආදරය දැකලා මම හිතුවා ටිකක් කැත උනත් තාත්තා මට ආදරේ වෙයි කියලා,ඒ මම අම්මගේ දුව වුනු නිසා.

මම හැමදාම අම්මයි තාත්තයි පස්සෙන් ආවා.ඒ තරම් ආදරයක් මම මගේ පාවෙන ජීවිතේ ඇතුලේ කවමදාවත් දැකලා තිබුනේ නෑ.මට පාවීම එහෙම් පිටින්ම එපා වෙලා තිබුනා.මට ඕනි උනේ පුලුවන් ඉක්මනට අම්මයි තාත්තයි ලඟට එන්න.

මට තාම මතකයි ඒ දවස. මහ වැහි අඳුර තිබුනු මූසල පාට දවසක්.වෙනදා පුරුදු විදියටම අම්මයි තාත්තයි මුණ ගැහුනා..මමත් පුරුදු විදියටම පස්සෙන් වැටිලා ආවා. එදා අම්මා අමුතුයි,බයෙන් වගේ හිටියේ.තාත්තා මොන මොනාදෝ කිය කිය අම්මව සංසුන් කර කර හිටියා.ඒ කිවූ ගොඩක් දේ මට තේරුනේ නෑ. වෙනදා යන මුහුදු වෙරලට නැතුව තට්ටු තට්ටු ලොකු හෝටලේකට එදා අම්මයි තාත්තයි ගියේ. මට ඒක ඇතුලට එන්න බය හිතුනා.ඒ නිසා මම එලියේ නැවතුනා.

අන්න හරි..

හොඳ අම්මා.. 

ඒ විදියටම හිමින් හුස්ම ගන්න.. 

මම කැමතිම නෑ කොල පාට මැෂිමේ එන තනි තිරස් ඉරට... 

පිලිවෙලක් නැති උනත් දැන් එන ඉරි ගොඩ ඒ තනි ඉරට වඩා හොඳයි..

මම ඉක්මනට මගේ කතාව ඉවර කරන්නම්. හෝටලේ එලියේ පා වෙවී හිටි මාව එක පාරට කොහේටදෝ ඇදිලා ගියා.මට තවත් පාවෙන්න බැරි උනා..මාව කොහේ හරි හිර වෙලා.ටිකක් සිහියෙන් බලද්දි මට තේරුනා මම අම්මත් එක්ක මාස නමයක් ඉන්නයි යන්නේ කියලා.මට දැනුනු සතුට කියලා නිම කරන්න බැරි උනා.ඒත් මෙන්න අම්ම අඩනවා.තාත්තා කොයිතරම් සැනසුවත් අම්මා දිගටම දිගටම ඇඩුවා.ඒ ඇයි කියලා මට තේරුනේ නෑ.සමහරවිට මම ආපු සතුටට අඩන්න ඇති කියලයි මට හිතුනේ.

මම තීරනය කලා මම අම්මට කරදර නොකර හොඳ ලමයෙක් වගේ ඉන්නවා කියලා.වමනේ දාන්නවත්,කරකැවිල්ලවත් ඇති වෙන්නවත් නොදී දගලන්නේ නැතුව ඉන්න මම තීරනය කලා. මාස දෙක තුනක් යද්දි අම්මා එන්න එන්නම දුර්වල උනා.වෙනදා සතියට දෙතුන් පාරක් හම්බුනු අම්මයි තාත්තයි මාස ගානකින් හම්බුනේ නෑ.අම්මා දවස පුරා ඇඩුවා.වෙන්නේ මොකද්ද කියල මට හරි හැටි තේරුමක් තිබුනේ නෑ.කොහොම හරි දවස් ගානක් මොකද්ද මැෂිමකින් කතා කල අම්මා තාත්තා හම්බු වෙන්න දවසක්දා ගියා. එදත් අම්මා පැය ගානක් ඇඩුවා.තාත්තා මූණ බෙරි කරගෙන හිටියා.ඉස්සර වගේ අම්මගේ කර වටේ අත දාල මගේ සුදු මැණික කිව්වේ නෑ.අම්මට බෝවෙන ලෙඩක් තියෙනවා වගේ තාත්තා අඩි ගානක් ඈතට වෙලා හිටියා.මම ටිකක්වත් දගලන්නේ නැතුවා අම්මගේ ඇතුලට වෙලා ගුලි වෙලා හිටියා. කතාව මැද සැරින් සැරේ අම්ම බඩට අත තිබ්බ.තත්තා ඒ දිහා බැලුවේ හරියට කුණු ගොඩක් දිහා බලන ගානට. ඒ දෙන්නා කතා උනු දේවල් මට නොතේරුනත් තාත්තා අන්තිමට කියපු දේ මට තේරුනා.

උඹ එක එකා එක්ක ගිහින් බඩවල් හදාගත්තට මම පලි නෑ

****************************************************

මොකක් .. 

ඇයි තාත්තේ.. තාත්තට මතක නැද්ද මම ආවේ කොහොමද කියලා.තාත්තම නේද කිව්වේ අම්මා වගේම දුවෙක් ඕනි කියලා.අනේ අම්මට බනින්නෙපා.මම අම්ම වගේම දුවෙක් වෙන්නම්.අම්ම හරි හොඳයි.ඇයි අම්මට ඔහොම බනින්න්නේ. ඇයි ඔහොම කරන්නේ..

මට කෑ ගහලා අහන්න හිතුනා.. 

ඒත් මගේ කැලඹීමේ, දැගලීමේ ප්‍රතිපලය උනේ අම්මට නවතින්නේ නැතුව වමනේ යන්න පටන් ගත්තු එක විතරයි.

මල ජරාව.. එහෙම කියපු තාත්තා නැගිටලා යන්න ගියා.

දන්නවද අම්මේ ..එදා මට තේරුනා මේ හැමදේටම මුල මමයි කියලා.ඒත් විස්වාස කරන්න,මට කවදාවත් ඕනි උනේ නෑ අම්මට දුකක් දෙන්න,අම්මව අඩවන්න.

අම්මට හැමෝම බැන්නා. නා නාප්‍රකාර බෙහෙත් ගෙනත් දුන්නා.අන්නාසි ගැට, පාට පාට පෙති..මහ ගොඩක් වස විස.මම දන්නනවා අම්ම ඒවා බාරගත්තේ කැමැත්තෙන් නොවන බව.මම දන්නවා අම්මා මගෙත් එක්ක තරහට නොවන බව ඒ හැම දේම ඇඟට දාගත්තේ.. මමත් ඒ හැම දේම උපරිමයෙන් උරාගත්තා අම්මේ. පෙකණිවැල හරහා ඒ හැම විසක්ම පෙනහලු පිරෙන්න...මුලු ඇගම පිරෙන්න මම උරා ගත්තා.මට රිදුනා..මගේ හැම අවයවයක්ම පුදුම විදියට රිදුනා..ඒත් මම ඒ හැම දෙයක්ම විද දරා ගත්තා.මට ඕනි උනේ අම්මා ආයෙම හිනා වෙනවා දකින්න විතරමයි.

ඒත් ඒ කිසිම දේකින් මාව නැති කරන්න බැරි උනා. තාත්තා එක දවසක් කතා කරල මොනවටදෝ සල්ලි දෙන්න කැමතී කිව්වා.එදා ආච්චිලා සීයලා ඔක්කොම එකතු වෙලා ලොකූ කතාවක් තිබ්බා.මම ගුලිවෙලා මගේ ජීවිතේ ගැන තීන්දුව ගන්න හැටි අහගෙන හිටියා.මම දන්නවා අම්මේ ඒ කතාව ඇතුලේ අම්මගේ කතාවට ඉඩක් තිබුනේ නෑ කියලා.මම වගේම අම්මත් අසරනයි.ඒ මුලු වෙලාවෙම මගෙයි අම්මගෙයි ජීවිතේ තීරන ගත්තේ රැස් වෙලා හිටි අනිත් අය.ගොඩක් පින් මාව තනි නොකර බඩ උඩින් අම්මගේ අත තියාගෙන හිටියට.මගේ ඔලුවට අම්මගේ අතේ උනුසුම දැනුනා.මට හිතුනා මොනව උනත් ඒ විනාඩි ගාන වෙනුවෙන් මට ඕනි දෙයක් විඳවන්න පුලුවන් කියලා.

එතනින් පස්සේ හැමදේම හරි ඉක්මනට සිද්ධ උනා.පිට රටකට යන්න ටිකට් ගෙනාව.මම දැනගෙන හිටියා මම ඒ රටට යන්නේ නෑ කියලා.මහා රැස්වීමෙන් දවස් දෙක තුනකට පස්සේ .. අද ... අම්මයි මමයි ආච්චියි සීයයි මේ පොඩි සුදු පාට කාමරේට ආවා. මම දැනගත්තා මම අම්මත් එක්ක ඉන්න අන්තිම දවස අදයි කියලා.දුකක් නෙමෙයි මට දැනුනේ සතුටක්.. මම යන්නයි යන්නේ..අම්මා ආයෙම හිනා වේවි.තාත්තා ආයෙම අම්ම ලගට ඒවි..හැම දෙයක්ම ආයෙම තිබුන විදියට වේවි..එහෙමයි මම හිතුවේ..

අම්මා දිගටම ඇඬුවා.ඉන්ජෙක්ෂන් දෙද්දිත් දිගටම දිගටම ඇඩුවා. තාත්තත් ආව,තවත් කවුද ඇන්ටි කෙනෙක් අතේ එල්ලගෙන.එයා අම්මා තරම් ලස්සන නැති උනත් සුදු නැති උනත් තාත්තා එයාට කතා කලේ සුදූ කියලා. තාත්තා හැසිරුනේ අම්මව අදුරන්නේ නැතිගානට..

මේ මගේ යාලුවෙක් සුදූ..වැද වරද්දගෙන.තියෙන මෝඩකම තමයි ඉතින්.මගේ යාලුවෙක් නිසා මම සල්ලි ටිකක් දුන්න ඔපරේෂන් එකට...

එහෙමයි තාත්තා කිව්වේ.... මට ඒ ගැන මුකුත් හිතගන්න වෙලවක් තිබුනේ නෑ.. මහ යකඩ අඩුවක් මගේ කකුල් දෙක හිරකර ගත්තා..අනේ අම්මේ මට ගොඩක් රිදුනා.. කකුල් දෙක ඇඟෙන් ගැලවිලා යද්දි මම විලාප තිය තිය ඇඩුවා.මම හිතුවා අම්ම නැගිටලා මාව බේරගනී කියලා.ඒත් අම්මට නින්ද ගිහින් හිටියේ.. කකුල් දෙක,අත් දෙක,කෑල්ලෙන් කෑල්ලා මාව එලියට ඇදල ගත්තා..අන්තිමට මගේ ඔලුව.. මට රිදුනා අම්මේ..කියාගන්න බැරිතරම් මට රිදුනා..ඒත් මම අම්මට ටිකක්වත් වෛර කලේ නෑ.අම්මට පුලුවන්කමක් තිබුන නම් මාව බේරගන්න බව මම දැනගෙන හිටියා.තාත්තා එයාගේ සුදූ එක්ක යන්න ගියා..ආච්චි කලන්තේ දැම්මා..සීය අහක බලාගත්තා.. මගේ අවෂේශ මේසයක් උඩ ගොඩගහල තිබුනා. ලේ ගොඩක් මැද අත පය ඔලුව වෙන වෙනම දාල තියෙන්නේ අම්මගෙයි තාත්තගෙයි ආදරය නේද කියලයි මට හිතුනේ...

ඕකයි අම්මේ මගේ කතාව..

කිව්වනේ .. මම තරහ නෑ.මට ඕනි අම්මා ආයෙම හිනා වෙලා ඉන්නව බලන්න. මම ආයෙම පාවෙන්නෙක් වෙනවා..පා වෙවී ඉන්නවා.. මට තේරුම්ගන්න බැරි ආදරයක් හොයගෙන ගිහින් තවත් අම්මා කෙනෙක්ගේ හිතට දුක් නොදී මම හැමදාම පාවෙන්නෙක් වෙනව.

ඇස් අරින්න අම්මේ..අම්මට ජීවිතයක් තියෙනවා.. වෙන රටකට ගිහින් සතුටින් ඉන්න..

දැන් ඇස් අරින්න.. මට යන්න කලින් බලගන්න ... !!

අන්න හරි... කොල පාට ඉර දැන් හරි..ආච්චි සතුටින්..සීය සතුටින්..
දොස්තරට හුස්ම වැටෙන්න ගත්තේ දැනුයි ..

මම යනවා අම්මේ..

මම හැමදාමත් අම්මට ආදරෙයි ...

බුදුසරණයි !!